بصائر (قرآن)بصائر، یکی از اسامی قرآن است. ۱ - تعریف«بصائر» جمع بصیرت به معنای بینش است و بر چیزهایی مانند «دلیل و پند» اطلاق می‌شود که باعث بینش عقل و دل می‌شوند. ۲ - از اسماء قرآنقرآن، وسيله بینایی و بصيرت براى انسانها: ۱. قَدْ جاءَكُمْ بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ فَمَنْ أَبْصَرَ فَلِنَفْسِهِ وَ مَنْ عَمِيَ فَعَلَيْها وَ ما أَنَا عَلَيْكُمْ بِحَفِيظٍ. مراد از «بصائر» قرآن است. ۲. وَ إِذا لَمْ تَأْتِهِمْ بِآيَةٍ قالُوا لَوْ لا اجْتَبَيْتَها قُلْ إِنَّما أَتَّبِعُ ما يُوحى إِلَيَّ مِنْ رَبِّي هذا بَصائِرُ مِنْ رَبِّكُمْ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ. «هذا» اشاره به قرآن است كه «ما يوحى الىّ» بر آن‌دلالت دارد. ۳. هذا بَصائِرُ لِلنَّاسِ وَ هُدىً وَ رَحْمَةٌ لِقَوْمٍ يُوقِنُونَ. ۳ - علت بصائر نامیدن قرآنقرآن کریم از این نظر «بصائر» نامیده شده است که به انسان توانایی درک حقایق عالم را ارزانی داشته، به او امکان می‌دهد راه هدایت را ببیند و باطل را جدا کند و بشناسد تا در اندیشه‌های خود دچار اشتباه و انحراف نشود. و به همین دلیل نیز نام دیگر قرآن را «تبصره» گفته‌اند: (تبصرة وذکری لکل عبد منیب)؛ "(تا) برای هر بنده توبه کاری بینش افزا و پندآموز باشد". [۱۰]
حمد، غانم قدوری، الدراسات الصوتیة عندعلماءالتجوید، ج۱، ص۴۶۴.
[۱۱]
مصباح، محمد تقی، قرآن شناسی، ج۱، ص۴۵.
۴ - پانویس
۵ - منبعفرهنگنامه علوم قرآنی، برگرفته از مقاله «بصائر (قرآن)». مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۲۳، ص۷۰، برگرفته از مقاله «بصائر». رده‌های این صفحه : نام های قرآن
|